Mert Ege E. Aile Memnuniyet Mektubu
Oğlum emeklemeden yürüme aşamasına 16 aylıkken geçti. Küçükken bende emeklemediğim için bu konuyu çok önemsememiştim. Ama çok önemliymiş. Düştüğü zaman kendi kendine ayağa kalkmayı 2 yaşında başarabildi. Merdivenleri birinin elinden tutmadan çıkabilmesi 3.5 yaşını buldu.30 aylıkken Ankara’da duyu bütünleme merkezine gittik. Eğitmen, nedendir bilmem! Ama oğlumu ağlattığı veya sinirlendiği zaman daha iyi performans gösterdiğini düşünüyordu. Sonuç olarak oğlum oraya gittiğinde çığlık çığlığa ağlıyordu. Duyu terapi odası ve aletler onun gözünde bir çeşit işkence merkezi gibi gözüküyordu.3 yaşında İstanbul’a taşındığımızda; İstanbul’un en iyi Duyu Bütünleme merkezlerinden birine başladık. Eğitmenler daha bilinçliydi ama oğlum için önceki deneyimden ötürü orası da korkunç bir yerdi.
Maalesef bazen en iyi kurum, en iyi öğretmen tavsiyesi ile gitseniz bile çocuğunuzla enerjisi tutmazsa olay bitiyor.
Oğlumun Duyu bütünleme ve Fizyoterapiye çok ihtiyacı olmasına rağmen pes edip 2 aylık eğitimimize son verdim. İşte tam o sırada Fizyoterapistimiz hayatımıza girdi. Çok kaygılıydım o nedenle ilk derslerine bende girdim. Korktuğum gibi olmadı, ağlama krizlerine giren çocuğum itiraz etmiyordu. Çünkü istemediği şeylere de zorlanmıyordu. Duyu bütünlemenin işkence olmadığını, oyun gibi olduğunu zamanla oğluma gösterdi. Fizyoterapistimiz önce oğlumun sevgisini ve güvenini kazandı sonra gerisi çorap söküğü gibi geldi. Merdiven tırmanma, dengede yürüme, top atma-tutma vb. yapmadığı bir sürü sorunu aştılar. Aşmaya da devam ediyorlar.
İyi ki kendisini tanıdık. Tüm emeklerinin hakkını ödeyemem.
Sonsuz teşekkürler.
ECE EROL