Afazi beynin dilden sorumlu alanlarının hasarlanmasından kaynaklanan edinilmiş bir dil bozukluğudur. Çoğunlukla inme ya da kafa travması sonucunda aniden ortaya çıkar. Çoğu insanda dil alanları beynin sol yarı küresinde yer almaktadır. Bu sebeple, afazide beynin sol yarısındaki dil alanları hasarlanırken, kişinin de sağ tarafına inme inebilir/felç gelebilir.

Otizm Spektrum Bozukluğu (OSB), belirtileri erken çocukluk döneminde başlayan nörogelişimsel bir bozukluktur. DSM-V kriterlerine göre, toplumsal iletişim ve etkileşimde güçlükler ile sınırlı-yineleyici davranış örüntüleri (tekrarlayıcı davranışlar) alanlarındaki yetersizlikle kendini gösterir.

Artikülasyon bozukluğu, kişinin konuşma seslerini yanlış veya eksik üretmesi anlamına gelmektedir. Konuşma düzeneği; gırtlak, yutak, yumuşak damak, dil, dişler, dudaklar ile birlikte ağız ve geniz boşluklarından oluşmaktadır. Sesler, akciğerlerden dışarıya doğru itilen havanın ses tellerini titreştirmesi ile oluşur (fonasyon).

Dizartri, Dizartri bir motor konuşma bozukluğudur. Dudak, dil ve diyafram da dahil olmak üzere, konuşma üretimi için kullanılan kasların bozulmuş hareketinden kaynaklanır.

Gecikmiş dil ve konuşma, dil edinim süreçlerinin çeşitli nedenlere bağlı olarak ‘normal’ olarak kabul edilen zamandan daha uzun sürmesi ve yaşıtlarından bu açıdan geri kalması olarak tanımlanmaktadır.

Kekemeliğin asıl sebebi hala bilinmemektedir. Muhtemel etkiler arasında ise, konuşma kaslarının koordinasyon bozukluğu, nefes problemleri, dil gelişim seviyesinde problem olması, diğer iletişimsel problemler ve yaşamsal stresler yer alır.

Apraksi, istemli konuşmanın üretiminde sıralı konuşma hareketlerinin motor planlanmasında oluşan bozukluk sonucu otaya çıkan motor konuşma bozukluğudur.

YDD, üst çene kemiği ve ağız tavanını oluşturan yumuşak doku ve kemik dokuları oluşturan embriyonik uzantıların yetersiz birleşmesinden ileri gelmektedir.

İşitme kaybına bağlı dil ve konuşma problemleri artikülasyon bozuklukları ve/veya gecikmiş /gelişimsel dil problemleri ile karşımıza çıkabilmektedir.

Disleksi’nin ilk tanımı 1896 yılında W. Pringle Morgan tarafından ‘ doğuştan kelime körlüğü olarak tanımlansa da günümüzde ki en geçerli tanım Avrupa Disleksi Derneğine ait olan tanımdır; ‘ Disleksi; okuma, heceleme ve yazma becerilerini edinmede nörolojik kökenli bir farklılıktır.’